Biz uykunun ne kadar değerli, önemli ve gerekli olduğunu seninle geçirdiğimiz ilk hafta anladık. Sen dünyamıza alışana kadar doğal olarak sıkıntı çektin ve bize de uykusuzluk çektirdin. Şimdilerde uyuma süren artmaya başladı da biz de biraz daha fazla uyur olduk. Dengemizi bulmaya başladık.
Oğlum bir de güzel ağlıyorsun ki anlatamam. Klasik bebek ağlaması olan "üveeeee üveeeee"nin yanı sıra sana özel "a-aaaa a-aaaa" versiyonun var. Sanki bize "Arkadaş, ben altıma etmişim, siz beni sallayarak uyutmaya çalışıyorsunuz. Bu nasıl iş yaa?" şaşkınlığında bir mesaj veriyor. "üveeeee"ye bağlamışsan acıkmışsın demektir. Bir de "ölümüne isyan" ağlaman var. İşte o olayın son noktası. Ciğerindeki son oksijen moletülü dışarı çıkana kadar bağırıyorsun. Sesin kısılıyor, kafan domates gibi kızarıyor, yüz ifaden tarif edilemez bir memnuniyetsizlik fışkırtıyor yüzümüze. Eğer talebinin karşılanması 3 buçuk dakikayı geçmişse ortamdaki herkes bu ağlamaya maruz kalıyor. İnsanların elleri ayaklarına dolanıyor, ne yapacaklarını şaşırıyorlar. Seni susturmak için değişik teknikler deniyorum.
Allah sonumuzu hayır etsin..
No comments:
Post a Comment